ا باورهای غلط درباره اتیسم :

ا باورهای غلط درباره اتیسم :
•         کودکان مبتلا به اتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی کنند .
•         کودکان اتیستیک نبوغ دارند .
•         کودکان مبتلا به اتیسم صحبت نمی کنند .
•         کودکان اتیستیک قادر به نشان دادن محبت خود نیستند .
•         اتیسم یک بیماری روانی است .
•         منظور از پیشرفت این کودکان یعنی اینکه کاملاً شفا یابند .
•         کودکان مبتلا به اتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند .
•         کودکان اتیستیک تماس جسمی محبت آمیز برقرار نمی کنند .
 
ما  میدانیم که این کودکان تحریکات حسی را به گونه ای متفاوت درک می کنند که موجب اشکال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد . اما به هر حال این کودکان می توانند محبت کنند . در صورتیکه این کودکان را باور کنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم .
در حقیقت به دلیل تنوع تظاهرات کلینیکی طیف تشخیص بیمار  ا تیستیک مشکل است گاهی اوقات کودکان مبتلا به  اتیسم با هوش هستند ولی 80 درصد آنها
درجاتی از عقب ماندگی ذهنی را نشان میدهند .
در ازمایشات پارا کلینیک کودکان مبتلا به اتیسم باید عوامل قبل و بعد از تولد مورد بررسی قرار گیرد.
تمام کودکان مبتلا به  ا تیسم باید از نظر شنوایی مورد ازمایش قرار گیرند و چون همکاری خوبی ندارند از brain stem auditory evoked   responses استفاده نمود.
به دلیل این که یک سوم کودکان مبتلا دچار اپی لپسی (تشنج) میشوند باید نوار مغزی گرفته شود و در صورت امکان  MRI انجام داد.
اتیسم و صرع بد ترین پیش آگهی  در درمان را دارند .
 
 
    انجمن جهانی کودک در خود مانده نشانه های زیر را برای اتیسم ذکر می کند :
 
وجود اختلالاتی در روابط اجتماعی  و مهارتهای زبانی .
وجود کنشهای غیر طبیعی به هر یک از حواس پنجگانه یا مجموعه ای از آنها .
عدم وجود یا تاخیر در مهارتهای گفتار و زبان اگر چه ممکن است در برخی از جنبه های خاص تواناییهایی وجود داشته با شد . 
شیوه های غیر طبیعی بر خورد با اشیا و بر قراری ارتباط با افراد .
روشها و طرق غیر معمول تفکر .
آغاز اختلال در طول نخستین و یا دومین سال زندگی قبل از 36 ماهگی است .
اولین کسی که این سندرم را معرفی کرد لئو کانر بود در چهار حوزه این سندرم را بررسی کرد .
1. محور ژنتیکی
موارد در خود ماندگی در افراد یک خانواده بشدت افزایش می یابد حتی تا 75 %موارد .
2. محور عصبی - فیزیولوژیکی
حساسیت مفرط نسبت محرکات به خصوص محرکات بینایی و شنوایی .
بسته شدن دریافت کنندگان حسی دور مانند بینایی و شنوایی .
 3. محور زیست - شیمیایی
  موید افزایش سرو تو نین خون در نیمی از کودکان در خود مانده بود .
 4. محور شناختی
 این بیماران دچار یک اختلال بنیادی در مسائل شناختی نظیر توجه و تمرکز و ادراک و حافظه خصوصا در نظام زبان رمزی می باشند
 
 
 
    تشخیص افتراقی میان اتیسم و سایر موارد :
 
مهمترین عتامت میان اتیسم و عقب مانده ذهنی میزان ارتباط است که در کودکان عقب مانده ارتباطات اجتماعی و ...  به طور کامل وجود دارد .
وجه تمایز اتیسم و اسکیزو فرن سن شروع بیماری است . بچه اسکیزوفرن زیر 5 سال دیده نمی شود و در این بچه ها توهم و هذیان دیده می شود .
در بچه های اسکیزو فرن میزان هوش بالاتر و تشنج و عقب ماندگی کمتر است .
وجه تمایز بچه های آفازیک با اتیسم مختل بودن ارتباط  کلامی این بچه ها واستفاده از سایر شیوه های ارتباطی می باشد .
گروه دیگر ناشنوایان هستند که ارتباط جسمی و فیزیکی طبیعی بر قرار می کنند .
 
 
 
آیا امیدى به درمان کودکان مبتلا به اتیسم هست؟
نکته مهم این است که در صورت مشاهده هرگونه رفتار غیرطبیعى در هر سنى مراجعه به متخصص اولین قدمى است که والدین باید به آن بپردازند. در
 درجه اول روانپزشکان کودک و نوجوان و سپس روانپزشکان و روانشناسان راهنماهاى خوبى خواهند بود. بسیارى از والدین هنگامى که تشخیص اتیسم
براى کودکشان مطرح مى شود رویکرد مناسبى ندارند. گروهى کودک خود را نزد متخصص هاى مختلف مى برند به این امید که تشخیص دیگرى برایش
مطرح شود. گروهى امید و آرزویى را که براى کودکشان داشتند نقش بر آب مى بینند و از هرگونه اقدامى ناامید مى شوند. گروهى مشکلات فرزندشان را
انکار مى کنند و به امید علاج فورى هستند. امروزه بیش از هر زمان دیگرى مى توان به کودکان مبتلا به اتیسم کمک کرد. مداخله زودرس شامل :
•         توانبخشی  (گفتار درمانی - کار درمانی ) 
•         رفتار درمانی
•         دارو در مانی
آموزش هاى ویژه، حمایت خانواده و در بعضى موارد درمان دارویى به بسیارى از کودکان مبتلا به اتیسم در رسیدن به تجربه زندگى هرچه طبیعى تر کمک
خواهند کرد.   برنامه هاى توانبخشی   مى توانند ظرفیت کودکان را در یادگیرى، برقرارى ارتباط با دیگران و تعاملات اجتماعى افزایش دهد و همزمان
 مى تواند شدت رفتارهاى مخرب را کاهش دهد. درمان دارویى نیز در کاهش شدت علائم مؤثر است.
امروز امید زیادى به پیشرفت کودکانى است که درمان مناسب و مؤثرى قرار  گرفته اند حتى بسیارى از کودکانى که از نظر ذهنى، عقب افتاده اند در انجام کارهاى
مشخصى مثل پوشیدن لباس و فعالیت هایى نظیر آشپزى و... مهارت هایى را کسب خواهند کرد. گروهى دیگر مهارت هاى تحصیلى مانند خواندن، نوشتن،
محاسبات ساده را به دست خواهند آورد. بعضى دبیرستان را تمام مى کنند و گروهى نیز به دانشگاه مى روند. گروهى از کودکان مبتلا به اوتیسم نیز که در
زمینه هایى مانند نقاشى، موسیقى، انجام محاسبات و... توانایى خاصى دارند، حتى بسیار بیشتر از افراد طبیعى، پیشرفت هاى چشمگیرى نشان مى دهند.
نکته مهم شروع هرچه سریع تر مداخلات درمانى است. اما نکته مهم تر این است که هیچگاه براى شروع درمان دیر نیست.
 
     آخرین تحقیقات :
رویترز: افراد مبتلا به اتیسم باهوش تر و داراى عملکرد بهتری  هستند که قبلاً تصور مى شد، اما پیشداورى هاى موجود باعث شده است که افسانه هایى
در مورد این عارضه بر سر زبان ها بیفتد.در اجلاس اخیر پژوهشگران گزارش هایى را ارائه کردند که نشان مى داد حتى آن بیماران مبتلا به اوتیسم که حرف نمى زنند ممکن است هوش متوسط داشته باشند. آنها همچنین تحقیقاتى دیگر را ارائه دادند که ادعاها در مورد اینکه واکسن ها مى توانند اتیسم ایجاد کنند را رد مى کرد.به گفته پژوهشگران اتیسم ارقام فعلى حاکى از آن است که 80 درصد افراد مبتلا به اوتیسم عقب ماندگى ذهنى دارند و آنهایى که لالند بیشترین اختلال را از این لحاظ دارند.
اما دکتر موترون معتقد است که آزمون هاى هوش غلطى براى ارزیابى کودکان مبتلا به اتیسم به کار مى رود. بسیارى از این کودکان با استفاده از مقیاس
«وکسلر» (یک تست هوش رایج) مورد ارزیابى قرار مى گیرند که شامل پرسش هایى درباره کلمات و مفاهیم آموخته شده در مدرسه مى شود.به گفته دکتر
موترون در استفاده از «ماتریس هاى پیشرونده ریون» که استدلال انتزاعى را اندازه گیرى مى کند کودکان مبتلا به اتیسم همیشه نمره هاى بالاترى را به
دست مى آورند.به گفته موترون متوسط میزان این افزایش نمره، ۳۰ است یعنى مقدارى که مى تواند فردى را که پیش از این عقب مانده ذهنى محسوب
مى شد به حد طبیعى و فرد باهوش متوسط را به حد نبوغ برساند.«اتیسم» یا «درخودماندگى» اصطلاحى است که براى توصیف طیف وسیعى از علائم از
ناتوانى در استفاده طبیعى از زبان تا بروز رفتارهاى شدیداً آشفته و تکرارى به کار مى رود.براساس آمار «مراکز کنترل و پیشگیرى بیمارى  هاى آ مریکا»
این بیمارى از یک در پانصد تا یک در ۱۶۶ کودک را مبتلا مى کند.